Je kunt de foto’s in dit blog full-screen maken door ze aan te klikken.
Het is de zomer van 2018, en ik vlieg met mijn vriendin naar Marseille voor een week Zuid-Frankrijk. De eerste nacht slapen we in een mooie kamer in een bed & breakfast in Marseille. De dag erna huren we een auto, een kleine Citroën. We willen besparen op de autoverzekeringen en boeken na wat onderzoek de verzekering bij rentalcover.com. Dat gaat in eerste instantie fout: omdat ik via de “VS”-versie van de pagina boek, denkt het systeem dat ik een klant uit de VS ben, en gelden allerlei andere voorwaarden dan wanneer ik als Europeaan een auto wil huren in Europa. Gelukkig valt het me ergens in de kleine lettertjes op en kunnen we via contact met de klantenservice de fout repareren. Toch geeft het stress om dit soort dingen te regelen zittend op een bankje op het treinstation.
We hebben ons nauwelijks in de omgeving verdiept en hebben geen planning gemaakt. We besluiten naar Arles te rijden vanwege de aanwezige Romeinse architectuur. Het blijkt een goede keuze te zijn, wat een prachtig stadje is het. ’s Avonds is er toevallig een traditioneel volksfeest in het centraal gelegen amfitheater. Dat amfitheater is gebouwd in de jaren 80-90 van de eerste eeuw, dus bijna 2000 jaar oud! Mooi om te zien dat het nog steeds gebruikt wordt voor vermaak en vertier. ’s Morgens is er markt in het stadje, waar we allemaal lekker eten kopen.
Een dag later besluiten we wat natuur op te zoeken, en rijden we richting regionaal natuurpark Camargue, een moerasgebied aan de kust. Er zouden daar roze flamingo’s leven (welke we inderdaad tegenkomen) en wilde witte paarden (die we niet zien). Onderweg zien we grote zoutvlakten; het zeezout wordt hier gewonnen voor consumptie. Aangekomen bij het gebied huren we twee fietsen. Omdat de fietspaden eigenlijk niet geschikt zijn voor stadsfietsen, maar meer voor mountainbikes, gaat het fietsen lastig, en wordt de sfeer onderling wat verhit, onder de toch al brandende zon. Mijn vriendin maakt rechtsomkeert, ikzelf fiets nog een stuk door en red het nog net om wat kiekjes van de kustlijn te schieten voordat ik haar achterop race. Net op tijd leveren we onze fietsen weer in.
We rijden door naar Avignon, waar we uiteraard de Pont d’Avignon (bekend van het kinderliedje “sur le Pont d’Avignon”) bezoeken. Ondanks wat in het liedje gezongen wordt, hebben we geen mensen op de brug zien dansen..
Verder brengen we een uitgebreid bezoek aan het Palais des Papes / het Pausenpaleis: tussen 1309 en 1377 zetelde de Paus niet in Rome, maar hier in Avignon. Nadat de Paus weer terugkeerde naar Rome, bleven er in Avignon nog een tijd lang tegenpausen wonen en werken.
Na Avignon rijden we naar het westen, om te overnachten in Remoulins. In Remoulins is bij ons hotel een zwembad, wat voor de nodige verkoeling zorgt in deze hete week. We dineren aan de Gardon-rivier – wat zijn de huiswijnen toch heerlijk in deze streek! Remoulins is vlak bij de Pont du Gard, een Romeins aquaduct uit het jaar 52. Een steen-oud bouwwerk dus. Het levert een prachtig plaatje op dat we later als puzzel af zullen laten drukken. We zoeken er verkoeling in de schaduw en in het water.
Na onze dag bij de Pont du Gard rijden we naar Montpellier. Wat een prachtige stad is dit toch, met zijn hoogteverschillen en vele pleintjes-vol-terassen. We wandelen wat af in de stad, maar verblijven in een hotel buiten de stad, vlak bij het strand, waar we een vriendin van ons uit Zuid-Korea opzoeken. Zij woont en werkt hier. Onder het genot van cocktails, lekker eten en de avondzon kletsen we gezellig bij.
Onze week in Frankrijk komt bijna tot zijn einde. We rijden terug naar Marseille, leveren onze auto in en checken in bij onze Airbnb. We hebben het warm, en in de tuin staat een klein 3 x 2 m zwembad, maar aangezien deze steeds gevuld is met de huiseigenaar en twee van zijn vrienden, laten we het zwembad voor wat het is. We bezoeken de Notre-Dame de la Garde, een basiliek die boven de stad uit torent, en wandelen terug via een wat armlastige buurt, waar ik bij een stoplicht de rits van mijn tas langzaam open voel gaan. Ik draai me vlug om en staar in de ogen van een geschrokken jongeman. Ik word absoluut niet snel boos, maar met de adrenaline gierend door mijn aderen heb ik deze man toch laten weten zijn gedrag niet te waarderen. We begeven ons vlug naar het toeristische gedeelte. Hier boeken we nog een boottochtje naar nationaal park des Calanques. Het is de perfecte afsluiter van een prachtige week.
Oh, en wie staan er op hetzelfde vliegtuig als wij te wachten? Rapper Lil’ Kleine, met een grote Louis Vuitton-tas, op een meter of vijf afstand van zijn vriendin Jamie Vaes, het is duidelijk dat ze (weer eens) mot hebben gehad. Zou zo’n Lil’ Kleine, die rapt over faam en het grote geld, het nou vervelend vinden om tussen het “gepeupel” te moeten wachten op een goedkope zitplaats in een easyJet-toestel?
